සීනි තරමට පැණිරසද දහදිය...

ගල් කැටත් පුපුරන රස්නෙට,
වළාකුළු පවා හැංගෙයි,
එළි නොබැස මද්දහනට..
හුළඟ ඇවිදින් ඉඳහිට,
වටපිටේ සැරිසැරුවට..
සෙවණගල උක් වතු,
හෙවන නම් නෑ ඇත්තට...

උනන පැණි ගෙන,
මල් වල නොහංගා..
දරදඬු දඬු වලම,
තෙරප තෙරපා හංගා..
යන්තමට දිවි රැකුණට,
උක් දණ්ඩෙ පැණි හන්දා..
දත් නැති දා තපින්නට,
තවත් ගිනි කුමටද මන්දා...

පැණි- සීනි කරන්නට,
අත් වලට බැරි හින්දා..
මැසිම ඒ බර කරට ගෙන,
පැණි- සීනි කැට කෙරුවා..
උක් තඹ සත වුනත්,
සීනි නම් කහවණු හන්දා..
ඒ බරත් මහ මෙර තරම්,
නුඹලගෙම කරපිට වැටුණා...

උක් පඳුරු නෙළන අත්,
සීනි ඇට අතගාවි..
පුටුවකට මුවා වී,
වෙන අතක් පැණි කාවි..
වැදුවා නම් උක් පඳුරු,
පැණි වෙනුවට සීනි..
හැලෙන දහදිය බිංදු,
පවා මුතු ඇට වේවි...

 -මුදිත්-
 2015.03.07