හිස්තැනක හිඳ....

අවරග ඉතිරි වුණු
අවසාන රන් රේඛාවද
අතකින් පිසදැමූ පසු..
සන්ධ්‍යාව දැන් ඉතින්
අවසන් ය...

සැඳෑ සාදයෙහි අවසන
හිස් වුණු මධු බඳුන් ගෙන
ආකාස උයනේ තැනින් තැන,
වළාකුළු පවා අසරණය
ඉබාගාතේ ඇවිදින...

අහසේ කෙළවරින් ගිලිහෙන
තරුවක මළානික ප්‍රේමය
ශිශිර සුළඟක හැපී
ගලා එද්දී පාතට..
සියුම් රිදුමක් සමග
ඇසේ..
හදවත් කුහරයක බොල් හඬ...

ප්‍රියාවිය,
නුඹ මැවූ සැඩ සුළඟට
ගිලිහුණු බව හැඟේ
ශිශිරයේ අවසන් තුරු පත...

jdslanka අඩවියේ "අවකාශ"යට>>>>>
                                                  -මුදිත්-
                                           2015.11.28

ඇත්තටම පව් නැද්ද...??

නිදහසේ සැමරුමට
අහසට විසි කරන්නට
ඇත්තටම පව් නැද්ද,
පරවියකු අල්ලන් සිර කෙරුම...?
අළු පාට අහස දිග
නිල් පාට තවරන..
සුදෝ සුදු තටු අතර
තියෙන්නට පුළුවනි
දහසකුත් මල් හීන...

ඇත්තටම පව් නැද්ද...??

කොයිතරම් ඉඩ තියෙන මුත්
ගාලු මුවදොර අහස යට..
පුලුවන් ද ඇත්තටම
එක මලක් වත් අලවන්න,
හිත කැමති හැටියට...?
දිගට හරහට මල් පිපෙන්නෙත්
කියා දී ඇති හැටියට..
ලියා දී ඇති තැන්වල...

ඇත්තටම පව් නැද්ද...??

ඉස්තරම් සුනුසහල් ඇට ගිලින
තෙල් පිරුණ ගෙල වටා
සිහිනියට පෙඳ වැඩුණ
පරෙවි රැජිණියන් ඇති..
ජීවිතය කියන්නේ ඒකද...?
ඇස් අගින් ඉඟි කරන
නොතේරෙන බහකින් දොඩන
අහස අත වනනු ඇති..
නිදහස ය කියන්නේ ඒකද...?

ඇත්තටම පව් නැද්ද...??

                                         -මුදිත්-
                                  2015.12.11

කුමට සොයමුද පතිනි අම්මා....

නිමිත්ත:
මැද පෙරදිග ගෘහ සේවිකාවක් ලෙස සේවය කළ ශ්‍රී ලාංකික කාන්තාවක, එහි ම සේවය කළ ශ්‍රී ලාංකික තරුණයෙකු හා ඇතිවූ අනියම් සබඳතාවක් හේතුවෙන්, දඬුවම් ලෙස ගල් ගසා මරා දැමීමට නියම වෙයි.

ගිනි දැවෙන කතර පිට පැණි පිරුණු දඬු බෑය
නරුමකම සඟවාන කහවණුම ගෙන පෑය
මරු සිටින දිසාවේ සැඟව හිඳි දර සෑය
කිරිලියන් අපමණක් මරා පළහා කෑය
___________________________________________________

අසන වගතුග රිදුම් සනහන බිඳක් තෙත රැඳි හදවතක් නැති
බිමක කවදා සිනහසෙන්නද විසිර ගිය සඳ සියපතක පෙති
සියල් කෙළෙසුන් නැසූ පොළොවක සියල් සත වෙත මෙත සදන නිති
ඉරෙන් එපිටට පා තැබුණු තැන ඉබේ එසවෙන කැට මුගුරු වෙති

උපන් බිමමය රැඳී උන්නේ නිබඳ හිත යට සරල සුන්දර
රැඳී ඉන්නට වරම් නැතිවුණ අගහිඟ ය ජීවිතයෙ අද්දර
ණයට ගත් අත්තටු විදාගෙන පියාඹා ගොස් බිමෙන් පෙම්බර
කොපමණක් කිරිලියන් උන්නද තුරුළු කරගත් නරුම ගින්දර

සිතේ සිරවුණ නේක අගහිඟ ඇස් අගිස්සෙන් වාං දැම්මා
අතේ ගුලිවුණ කඳුළු අරගෙන නරුම කතරට බාර වෙම්මා
උපන් බිම මත රැඳෙනු බැරි වුණ වරද වහගෙන, වැරෙන් බුම්මා
සැරද මහතුනි තරහ අවසර, කුමට සොයමුද පතිනි අම්මා

                                                                            

                                                                                         -මුදිත්-

                                                                                  2015.12.04

2015.12.22 දිනමිණ "වසත් සුළඟ" වෙත>>>>>

කදෝකිමි වත...

වසන්තය ගෙට ආ සඳ
කොවුලෝ එමට ඇත
උද්දාම ගී ගයන්නට...
මධු බඳුන් අපමණ ඇත
සව්දිය පුරන්නට..
මඳක් හිස ඇලකර...

වසන්තය ගෙට ගන්නට
දහදිය හෙලූ, තැන තැන
ලේ කඳුළු වැපිරූ, බිම මත..
කදෝකිමියන් වෙති එක දෙක
එ'සියල්ලට ම ඉඩ දී
රහසේ අඳුරේ ම දියවෙන....

                                 -මුදිත්-
                          2015.11.23