එක එක හැඩෙන් කියවන්න

Friday, July 31, 2015

ඉන්දුමතී...

හංගා අඳුරු පිටු අතරේ තැනක හිතේ
උන්නා මතයක් යනු බැරි හතර අතේ
හිරවුණු කඳුළු මියගිය කෙවිලියක නෙතේ
තවමත් රිදුම් දෙයි තැවරී තැනක හිතේ

තල් මණ්ඩියක ළය ඉපදුණු තල් කිරක
පොල් මණ්ඩියක විකසිත වුණු පොල් මලක
දූවිලි සුවඳකින් ඉපදුනු මඳ නළක
සුවඳයි ළයේ තිබුණේ නුඹ ලියු කවක

තල් කොළ වල ලියූ පෙම් කවි තුඩින් අරන්
කිරිල්ලියක් ඉගිල ගියා අහස උඩින්
ඈ පියහඹද්දී ගිනිගත් ඉරට යටින්
අත්තටු දැවී වැටුණිද ගිනි අඟුරු ලෙසින්

පිපිරුණ නුඹෙ ළයෙන් ගිලිහුණ සුසුම් පෙතී
තවමත් ඇවිත් යන සේ මේ ළයට නිතී
දූවිලි සුවඳ හුළඟක රහසින්ම එතී
ඇවිදින් සිනාසී පලයන් ඉන්දුමතී

                                                    -මුදිත්-
                                             2015.07.31


Tuesday, July 21, 2015

සබඳ, ඔය පින්සල....

"උඹේ අදහස් තාර්කික නෑ..."
                                     -හිතවතෙක්-

සබඳ,
ඔය පින්සලෙන් හැකිද
පින්තාරු කරන්නට
හතරැස් නොවුණු හැඩතල...?

තැනින් තැන වක් වුණු
අතරින් පතර එකමත වැටුණු
තද ඉරි, ළා පෑති ඉරි
මතින් නිමැවුණු සිත්තම..

තැනින් තැන
විටෙක උණුහුම, සිසිල
පවා රැඳි මේ සිත්තම...
හැකිද පින්තාරු කරන්නට
ඔය සුරත රැඳි තර්කයට...?

සබඳ...,
ජීවිතය කියන්නේ
චතුරස්‍ර, ෂඩස්‍ර, බහුඅස්‍ර විතරමද...?
ඉඳහිටක හෝ මුණ ගැහෙන
වෘතයන්, වක්‍ර රේඛා අතැර යා හැකිද...?

ඔතරම් උණුහුම් ම නම් හදවත...

                                                        -මුදිත්-
                                                  2015.07.22

Saturday, July 18, 2015

මේ පේළි වහිනා කාලයයි....

මේ පේළි වහිනා කාලයයි..
අතැඟිළි අතැර ගිලිහුණු
ඳඟකාර වැහි බිඳු
පොළොව මත හාදු දෙන කාලයයි...
වැහි වළාකුළු පවා
හිත හදාගන්නා කාලයයි...

මිටියාවතට ගොඩ වෙන
හැම සුළං රැල්ලක්ම
සුසුමක් තරම් තෙත ඒ නිසයි..
කඳු මුදුන් මත පවා
ලියා ඇත්තේ විරහවයි...

ඉඳහිට සවන් ගැඹුරේ ගැටෙන
අති මන්ද්‍ර ස්වරයක දෙදරුම
බිඳෙන හදවත් තතක අනුනාදයයි..
වීසිවෙන අකුරක පවා
වෙවුලුමක් ඇත්තේ ඒ නිසයි...

මේ,
වැහි වළාකුළු යට
එදා තැවරුණ අඳුරමයි...

                                        -මුදිත්-
                                 2015.07.15

Saturday, July 11, 2015

නුඹ, වීණාව සහ මම - එදා සහ අද...

එදා,
සංගීතය කියන්නේ ස්වර හතකට ද,
නුඹ ඇසුවා හසුනක..

සුදෝ සුදු කඩදහියක
සුදෝ සුදු තීන්තෙන්
ලියා යැව්වා මම,
අනන්තය වෙත- තීර්ථය වග..
නොදකින්නටත් ඇති නුඹ...

"කාලය කියන්නේ
දැවෙන දුම් වැටියකට..."

අද,
තත් සිඳිය හැක වීණාවක
නුඹේ මුදු අතැඟිලි වලට..
මම සිටිද්දී
තවම ඒ තීර්ථය ලඟ..
වැරදිකරුවා
කාලයද ප්‍රේමයද..

මුදු ම ස්වරයෙන් අසමි මම,

"කාලය රැළි නැගූ පළියට
සංගීතයේ ස්වර හත
ඌනනය වේවිද,
ස්වරයකට දෙකකට..?"

වටහා ගත යුතුයි නුඹ
ඒ වග...

                                                  -මුදිත්-


Painting: Dynamic Duo - Cello And Scroll by Susanne Clark

Tuesday, July 7, 2015

අහඹු පෙම් වත...

හුරු පුරුදු මග වුව
ධාවනය වන අතරතුර
නන්නාඳුනන රථයක
ඝට්ටනය වන්නට පුලුවන...

සමහර විටෙක,
පුරුදු සුක්කානම
අත හැරෙන්ටත් පුලුවන...

                         -මුදිත්-
                   2015.07.07

වස්සානයේ අග හිඳ...

ඔව්..
කඩමාළු අහසකට
රනින් රන් සැරසිලි කුමටද...

ඒත්..
සඳක් නැතිනම් තරුවක් වත්
අමුණා එවන්නට නොහැකිද...

මේ වස්සානයෙත් අග......

                         -මුදිත්-
                   2015.07.07



*"the lonely night" oil painting of Mark Harrison