"කොයි තරම් ෆොටෝ ගත්තත් බලන්නකො, ඔයාගෙ එකම එක ලස්සන ෆොටෝ එකක් නැති හැටි.."
-මිතුරියක්-
නින්නාද දී නැගෙන කවිය, එළිවැට බින්ද
දම් පාට හැන්දෑව අහස කෙළවර ඇන්ද
ගංගාව මත අතැර මහනෙලක මකරන්ද
සංකාව මේ තරම් වර නගනු කවුරුන්ද
දුරින් පිපි මදහසය මං ළඟට ළං නූන
පුරුද්දකි ඇස කඳුළ කැමරාව මට ගේන
දුරුත්තක සීතලෙන් හිරි වැටී හිත හීන
උරිස්සක සැඟවුනිද රෑ සඳේ ඇගෙ මූණ
බිඳෙන වැව් දිය මතම තව සොයමි සඳ බිඹුව
රිදෙන හැම මොහොතකම පිරිමදිමි සිත මුදුව
සිඳෙන බව දැන දැන ම තත් පෙළන රැය, නුඹව
ඇඳෙන සිතුවම් පෙළට අරගනිමි මතකැ'තුව
ඉස්සර ම මතකයක පැහැයක් ව නැවතුනත්
අස්වසන සුරත වී හිඳින්නෙමි නුඹ ලඟත්
දිස්නෙ දෙන තරු අතර සැරිසරමි, ඒ වුණත්
ලස්සන ම පොටෝවල මිස් වේවි මම හෙටත්
-මුදිත්-
27.12.2021