නළ ලිඳ ගාව වැල් ගාල...

වැව් අමුණු ඇළවල්
තිබුණු බව කිව්වට
ඉස්සර අච්චු පොත්..
වතුර ඉනුවෙම අපිට
වැල් ගාල ලඟ නළ ළිඳෙන්...

දූවිළි වැදී මැළවුණු
ඕලු මානෙල් එහෙමත්
පුංචි කළ පොඩි අරන්
වතුර පුරවන් යන්ට ආවේ
නළ ළිඳ ළඟටමයි කවදත්...

දවසක් ගොම්මනක
සඳ පවා
සළු ඇඳගන්ට කලියෙන්..
කලුවර ඇවිත් තිබුණලු
නළ ළිඳ ගාව පහලින්...
බොරළු ගුරු පාර ළඟ
තැලී පොඩිවී ගිහින් තිබුණලු
යන්තමට පෙති දිගහැරුණු
නෙළුමක්...

ඇඟේ ඇඳිවත පවා
ඉරී, එහෙ මෙහෙ වෙලා තිබුණත්
තැනින් තැන -අතරින් පතර
කසු කුසු රහස් තිබුණත්..
කළු ජීප්පෙක ආවහම
කවුරුත්ම කිව්වේ
ගහලයි කියලමයි අලියෙක්...

ඇහින් දැකලත් තිබුණලු
"පෝස්ටර් සමරෙ" ගේ පවුලත්...

"සංසාරෙ හැටි තමයි"
කිව්වාට ලොකු හාමුදුරුවොත්..
බොරළු ගුරු පාරෙ තාමත්
තියෙනවා හරි අමුත්තක්...

ඉන්නේම බිම බලාගෙනමයි
බටේ ලඟ වැල් ගාල තාමත්....

                                     -මුදිත්-
                              2015.10.17

ගුරුපාර....

අතීතෙන් පංගුවක්
සින්නවම ලියාගෙන
හරියටම ළයේ මැද්දෙන්
වංගු දම දම
සර්පයෙකු සේ ඇදෙන
ගුරුපාර...

ගොයම් කොළ වල
පිදුරු ගොඩවල
කිමිදි කිමිදී..
හැලුණු කිරිදත් හෙව්ව...
බොරළු කලුගල් පතුරු උඩ
දණිස් හම යන තුරුම
ගුඩු පැන්න...
එකා පිට වැටි වැටී
පන්තියෙන් කට්ටි පැන
වෙරළු ගාලේ හැංගිච්ච...

පැටි වියේ මී පැණි මතක
වද බැඳන්
තවම සුරකින ගුරුපාර...

කාලයා පැන යද්දි
තැනින් තැන හැලී විසිරී
හැඳුනුම්පත් මගහැරුණු
මුහුණ වත් නොබලන
"එක වල්ලෙ පොල්..."
අනුන්ගේ වතු වල
ජීවිතේ වගාකර
අස්වනු නෙළද්දී
තනි තනිව වෙන වෙනම..

තවමත්,
ඉඳහිටක හෝ යන විටෙක
හිතේ කහටක් නැතිව
දයාබර ලෙස හිනැහෙන..
අතීතේ පිංතූර ඇල්බම
ළමැද්දේ සඟවන් සුරකින
මහළු මව් කෙනෙක්මය
සදාදර ගුරුපාර....

                                      -මුදිත්-
                               2015.10.11

නුඹ ඇවිත් යන්නැති...

දවල් දොළහේ පැයට
ඉස්පිරිතාල ගේට්ටුව
පහුකර..
ගලාගෙන එන- මහා ගංගාවක
පුංචි ම බිඳිත්තක් වී
නුඹ එන්න ඇති
තනියම...

දන්න හඳුනන
උකුසු ඇස් මගහැර
දුක සැප අහන්නට
දෑසට වත් ඉඩක් නැතිකොට..
බෙදාගෙන හෙලන්නට ඇති
තව කඳුළු බිංදුවක්..
තනියෙන්ම
හිතේ හිරකරගෙන...

කාලයක් පුරාවට
කියවන්ට මග බැලූ
"ඇට මැස්සා"..
සැළලිහිණියක වෙස් ගත්
න(ර්)ස් නෝනා කෙනෙකු බාරේ,
නතර කර තනියට
මා ළඟ...

නුඹ ඇවිත් යන්නැති
නොකියම....

                                   -මුදිත්-
                            2015.10.11

මේ රැයේ අඳුරට යට...

බර අඩි තියා
වියළි දර අතු මත
සර සර ගා ඇදෙනකොට
කළුවර..
තිගැස්සී ඇහැරෙයි
හෙන්දිරික්කා මල්
කඩ කඩා නිදිගැට...

සිහිනිම සුළඟකින්
අහුලගෙන නැළවිළි ස්වර
කාටත්ම කලියෙන්
නින්දට වඩින්නේ
ළපටි ම දළු කොළ...

සඳ වතුර දෝතට ගෙන
සඳ පවා එබෙන්නේ
හෙමිහිට
දෙතොල් තුඩු දිගු කරගෙන,
ආලෝක වස් ගණනක් ඈත
මියෑදුණ තරු ලියක
අවසාන හාදුව වෙත...

උණ පඳුර
පතින් පත පිරිමැද
සුමිහිරි ම වීණා වැයුමක...

හති වැටී නැවතී
ඇළෙන් ගිලිහුණ දිය කඩිත්තක
සාරියේ රැළි හදයි
මත්ස්‍ය පිරිවර
හෙට උදා හිරු වෙත
පූජා නැටුමට...

                                     -මුදිත්-
                              2015.10.03

දියඹ සංකාව...

පොල් අතු පැළැල්ලට
වාරු වී හිඳ,
පෙරමං බලා ඇති
නුඹ,
දකුණු කුරුසිය...

දියඹ පීරන මම
ඈත කණමැදිරි දිලිහුමකටත්
ගැස්සෙන,
"නිවුණාද ලංතෑරුම
අතු පැලේ දැල්වුණ..."

ඇත්තමයි..
උඹ දන්නෙ නෑ,
මේ වැල්ලකර අකැපයි
තුරුණු සඳවතකට
තනියම...
           
                                           -මුදිත්-
                                   2015.06.28

චේ.. උඹ මළේ මෙහෙදී...

ටී ෂර්ට් වලට සිල්ලර වුණු
මාල පෙති වල පවා රජවුණු
චේ..
වෙන කවුරුවත් නැතුවැති
උඹ තරම් තැන තැන විකිණුනු..

ඇදුම පෙනහළු පවා
හුස්ම ගත්තේ ඇද ඇද
විකුණන්න නොවෙයි
ලියා දෙන්නයි අයිතිය..
මානව රුධිරයේ කකියන
එකිනෙකා වෙත ඇති නෑකම
නහර තුල හැපි හැපී දිව්වේ
විප්ලවය වෙනුවෙනි අමිලම...

චේ...
එහෙව් උඹටත් කෙලෙව්ව
බිමක් තිබුණා නරුම ම...

උඹෙන් ගිණිහුල් බැඳගෙන
තිත්ත කලුවර කාගෙන
එන්න ආවා මෙහෙත් හුඟ උන්
වීරියෙන් ගැල් බැඳගෙන..

හඳ තරු පවා නන්නත්තාරව
පාර කීවෙත් ඇදයට
එක එකා ගැල කරෙන් ඇදගෙන
ආයෙ ආවේ පුරුදු තැනටම..

ඒ ගමන කෙළවරදී
යනෙන මහ මග පවා
දුටුවෙ උඹමයි අනගී..
ටී ෂර්ට්- කර මාල පෙති වී
විප්ලවේ විකිණුනා බං මෙහෙදී...

ඇත්තමයි චේ..
උඹ මළේ මෙහෙදී....

                                                 -මුදිත්-
                                          2015.09.26

වැහි වළාකුළු බාරේ වැහි දෙයියන්ට...

වළාකුළු ගැස්සෙයි
ආයෙමත් ගුගුරයි
වැහි දෙයියනේ තව
හිත නිවුනෙ නැතුවැයි...?

යලේ දා දිය කඳුළු
අන්තිම ම බිඳුවත් උරාගෙන
මහේ අපි එක්කම හඬන්නට
වැහි වළාකුල් කැටි ගැහුනු බව
ඇත්තයි..
ඒත්,
නාහෙට උඩින් ගලනා කඳුළු
නා කපන වැස්සටම හේදී
වැහි වතුර ලුණු රහ අරන්
ගෙදර පිළිකන්න දිග ගලන හැටි
දන්නෙ අපි අපි විතරයි...

කොඳු බිඳුණු
කිරි වැදුන ගොයමේ
තැනින් තැන දෙයියන්නෙ උදහස..
බුරා පනිනා ණය පොත්
ඉහට ඉහළින් තප්පුලන හඬ ඇහෙයි...
ගෙයි සාලෙ මැද්දෑවෙ
හැදුණ දිය කඩිති වල
කෝටු කැබලිති අරන්
අමාවක හඳ හොයන
පොඩි එවුන් සිහිවෙයි...

තරහ අවසර
දෙයි හාන්දුරුවනේ
හෙට උදැහැනැක්කේවත්
අපිටත් ඉරපාන දෝතක්
ඉහිනවැයි...

                                       -මුදිත්-
                               2015.09.30

ලැබීමට යන බස්සෙක...

ඇදෙන තරමක් බස් ඇදෙනකොට
කොළඹ- මාතර
තිස්සෙම
හරි අපූරුම බස් එකයි උඹ
හදවතක් ඇති
ගැස්සෙන
තියෙන තරමක් වංගු- වලවල් මැදින්
ලැබීමට යන
බස්සෙක...

තේ වතුර -උණු වතුර බෝතල්
රෙදි මළුත් තව බඩු මළුත්
මොකුත් නොකියම
උස්සන
කොයි කාගෙ කවුරුන් වුනත්
බලන්නට දුක සැප
අලුත් ඉස්පිරිතාලෙටත්
ආ-ගිය

හරි පුදුම බස්සෙක...

වංගු, වළවල්, කාණු, මහ ගල්
එක්ක පොරබදන කොට
තිස්සෙම
ඇංජිමෙත් පොට නොගියොතින් ඒ
එහෙමටත් එක
දවසක...

මාතරින් ගත්තාම හුස්මක්
හති කඩන්නෙත් ඉඳහිට
ආයෙ හුස්මක් ගත්තොතින් ඒ
නැවතුනාමයි වැලිගම
මගනෑර ගුරු පාරවල් වල
පවා දුක- සැප විස්තර
ලැබීමේ බර කරෙන් ගෙනියන
උඹයි නෑයා පුදුම ම...

                                        -මුදිත්-
                                 2015.09.28

*ලැබීම- මාතර දිස්ත්‍රික්කයේ පිහිටා ඇති ග්‍රාමයකි.