ඉන්දුමතී...

හංගා අඳුරු පිටු අතරේ තැනක හිතේ
උන්නා මතයක් යනු බැරි හතර අතේ
හිරවුණු කඳුළු මියගිය කෙවිලියක නෙතේ
තවමත් රිදුම් දෙයි තැවරී තැනක හිතේ

තල් මණ්ඩියක ළය ඉපදුණු තල් කිරක
පොල් මණ්ඩියක විකසිත වුණු පොල් මලක
දූවිලි සුවඳකින් ඉපදුනු මඳ නළක
සුවඳයි ළයේ තිබුණේ නුඹ ලියු කවක

තල් කොළ වල ලියූ පෙම් කවි තුඩින් අරන්
කිරිල්ලියක් ඉගිල ගියා අහස උඩින්
ඈ පියහඹද්දී ගිනිගත් ඉරට යටින්
අත්තටු දැවී වැටුණිද ගිනි අඟුරු ලෙසින්

පිපිරුණ නුඹෙ ළයෙන් ගිලිහුණ සුසුම් පෙතී
තවමත් ඇවිත් යන සේ මේ ළයට නිතී
දූවිලි සුවඳ හුළඟක රහසින්ම එතී
ඇවිදින් සිනාසී පලයන් ඉන්දුමතී

                                                    -මුදිත්-
                                             2015.07.31