සුබ පැතුම් පත් කුමට...?

අත හැරෙන බව ලියා දැනුම් දී කල් ඇතිව

වැහි කඳුළු බර පවා අහසකට හුරු කෙරුව

හිම මිදුණ දුරුත්තක ශීතලෙන් ඇණ ගැසුව

හද ගැහුණ එක පවා පුදුමයකි ඔබ නැතිව

කාලයට තටු ලැබී හෘද තානය බින්ද

තාලයට ඉගිලුනේ කොතැන වුණ වරදින්ද?

ඔය ළයට හිස තියා සිතින් සිය වර වින්ද

ආලයට කල් පිරිනි නිහඬවම ඉකිබින්ද

තාරකා ඇස් අගින් රාත්‍රිය උරාගෙන

පායනා සඳ ඔබෙයි, අමාවක ඉරාගෙන

පීදෙනා සියපතක වේදනා දරාගෙන

ගීතිකාවක් නැගෙයි බෝ පෙරුම් පුරාගෙන

තැනි බිමට කඳුළු දෙන අඩ සඳට ඉඩ දෙන්න

පිනි ඉහුනු පෙති පවා සසැලුනි ද දුක දන්න

තුති පිදුම් සන්ධ්‍යාව මට එපා, නුඹ ගන්න

ඉතිරි වුණු මතකය ම මට ඇති ය නවතින්න

සියුම් රිදුමක් ඇතත් හදෙහි ගැඹුරුම තැනක

හැඬුම් දහසක් හඬා කඳුළු තවරා කුමට

කැලුම් දෙන සිනහවක් පැලඳ ගෙන එනු මිසක

රිදුම් පිරි සුබපැතුම් ලියා නොගෙනෙමි නුඹට

කරුවලෙක සඳ මඬල තුරුළු කරගමි ඇසින්

හුරු තැනක නතර වෙමි මතක අහුලන රිසින්

තරු ලකුණ රැය අහස මත තවම ඇති හෙයින්

තුරු හිසක මල් පිපෙයි හෙට පවා අප නමින්

-මුදිත්-

2021.01.02