පත් එකින් එක හැලී
අතු, ඉපල් වන තුරුම
සැඩ සුළං හැමුවාම
කියන්නට තව කතාවක්
ඉතිරිව තියේවිද ගසකට...
තන්තු මුල් එකිනෙකින්
අත් හැරෙද්දී වැලඳගත් පස
මතුවුණ එකම ළා දල්ලේ පවා
අරුණෝද දිලිහුම
පිණිකැට නොවේ, මැදියම් රැයක
සීතලට ගල් ගැහුණු කඳුළුය...
-මුදිත්-
2015.08.09
No comments:
Post a Comment