වැහි කඳුලු ගලාගෙන වැටුනට,
හීනෙකින් වත් හිතුනෙද,
මේ තරම් කුරිරු බව දෛවය...
අතරින් පතර මතුවුනු,
ළපටි කෙළි බඩු වැළලී..
දැනෙන මේ කිරි සුවඳ විතරමද,
කොයිද කිරි කැටි මල්ලී...
වැස්ස කොච්චර තද උනත්,
අප්පච්චි වැඩට යන්නැතී..
ගිය මාසෙ හිඟ පඩිත් අරගෙන,
අද කලින් ගෙදර එන්නැතී...
අම්මගේ තුරුල්ලට වෙලා,
පොඩි මල්ලි නිදියන් ඉන්නැතී..
මං විතරක්ම මෙහි තනි කරන්නට,
දෙවියොත් නපුරු උනු හැටී...
"පුතේ අම්මල ඉක්මන්ට ඒවී",
පොඩි අම්ම බිම බලන් කියනවා..
කඳුලු ඉනුවත් එතකොටත්,
මට ආයෙ අහසම බැලෙනවා...
-මුදිත්-
2014.10.30
.jpg)
No comments:
Post a Comment