මේ රැයේ අඳුරට යට...

බර අඩි තියා
වියළි දර අතු මත
සර සර ගා ඇදෙනකොට
කළුවර..
තිගැස්සී ඇහැරෙයි
හෙන්දිරික්කා මල්
කඩ කඩා නිදිගැට...

සිහිනිම සුළඟකින්
අහුලගෙන නැළවිළි ස්වර
කාටත්ම කලියෙන්
නින්දට වඩින්නේ
ළපටි ම දළු කොළ...

සඳ වතුර දෝතට ගෙන
සඳ පවා එබෙන්නේ
හෙමිහිට
දෙතොල් තුඩු දිගු කරගෙන,
ආලෝක වස් ගණනක් ඈත
මියෑදුණ තරු ලියක
අවසාන හාදුව වෙත...

උණ පඳුර
පතින් පත පිරිමැද
සුමිහිරි ම වීණා වැයුමක...

හති වැටී නැවතී
ඇළෙන් ගිලිහුණ දිය කඩිත්තක
සාරියේ රැළි හදයි
මත්ස්‍ය පිරිවර
හෙට උදා හිරු වෙත
පූජා නැටුමට...

                                     -මුදිත්-
                              2015.10.03