ෆර්දාව යට ඉඳ ගැහුනට,
මේ තරම් උණුහුම්ද හදවත,
අහන්නට කවුරුත් නැතුවට,
කඳුලු නම් කඳුලුමයි- ඇහි පියන් හැමදාම රිද්දන...
කලු වුනත් ඇඳිවත,
හිත සුදෝ සුදු හින්දා..
හීනෙනුත් නොදොඩාම,
හිත උඹේ ළඟ උන්නා..
රෝස කටු මේ තරම්,
නපුරු බව නොහිතුනු හින්දා..
ඇඟිලි තුඩගින් ගැලූ,
ලේ බිංදු පෙති මතත් ඉහුණා...
දෙදරගෙන මහ පොළව,
මහමෙර දෙපා මුල වැටුනා..
කැඩුණු සිංහල වචන මදිවුන,
දුක උඹ ලඟම උන්නා..
"හැමදාම ආදරෙයි" උඹෙ අකුරු හිරවුණු,
තුණ්ඩුව පපුතුරට තෙරපා,
දෙවියනුත් නැති පාලු අහසට,
ආයෙමත් සුසුමක් තිව්වා...
-මුදිත්-
2015.01.13
No comments:
Post a Comment