නුඹ - ඉරබටු තරුව...

සඳක සරතැස නිවන මදහස
බහින ඉරු රැස නිතින් ඉවසන
අවර අහසක අගින් ගිලිහුණ
කඳුළ, ඉරබටු තරුව නම් ලද..

ගත'කුරකි කව් පෙළක, හෝඩියක් අහිමි
වුණ
මුකුලිත වු ලියවැලකි, ඉඩෝරෙක ගෙල නැමුණ
උසුලගෙන සුසුමනුත් මදහසක,
පටළැවුන
ඇණ ගැසූ කුරුසියකි මග බලා උන්නු
තැන..

කල්වාරි මුදුනතට තව දුරයි, බෝ
දුරයි
මග බලන ඇස් අගට දුක වැඩියි, තව
රිදෙයි
'සඳ එළිය..' නෙතින් නෙත කොඳුරමින් නුඹ යදියි
ඒ වුණත් සඳවතින් හලාහල විශ
ගලයි..

                                                              -මුදිත්-
                                                             2016.10.15