නිදද්දී හුඟක් උන්,
තුරුල් කරගෙන සිහින..
කාටත්ම කලියෙන් පිබිද,
විටෙක නිදි නොමැතිවම..
ගියා උඹ,
පාළු මූසල රෑක..
තිත්ත කළුවරට,
ලියාදී ජීවිතය...
උඹ වෙනුවෙන් නොවෙයි,
දුක් විඳින අපෙ එවුන් වෙනුවෙන්ම...
අසාගෙන උන්නාට,
හැමදාම රෑට..
දන්නවා යලි නො ඇසෙන බව,
උඹේ බර පියවර හඬ..
කදෝ පැණියන් විතරක්ම,
තනි රකිද්දී උඹගාව..
නිසලවම වැතිරී ඉන්න ඇති උඹ,
උඹවත් නොදන්නා තැනක...
මහා දිග කාලයක්,
ගත උනත් උඹ නැතිව..
මග බලනවා තවම හවසට- ඉඳහිට..
උඹේ රුව මැකී ගිය කඩුල්ල ලඟ..
අයියන්ඩියේ...,
උඹේ පොඩි මල්ලිගේ,
අකීකරු ඇස් දෙක....
-මුදිත්-
2014.10.27
No comments:
Post a Comment